Onlangs was ik op zoek naar het huis van mijn neef Nico. Hij was pas verhuisd, en ik wist zijn huisnummer niet. De huizen in zijn straat zijn genummerd van 1 tot en met 50. Ik belde zomaar ergens aan. De bewoner, die Willems bleek te heten, gaf op mijn vraag geen rechtstreeks antwoord, maar zei: ‘Probeer het eens te raden!’
Ik voelde wel wat voor een spelletje en vroeg achtereenvolgens: ‘Is het een even getal? Is het boven de 35? Is het een kwadraat?’ Hij antwoordde steeds keurig. Toen moest ik even nadenken: ‘Ik ben er bijna. Als je me nog vertelt of het cijfer 1 erin voorkomt, dan weet ik het.’ Ook hierop gaf hij weer antwoord, waarna ik me naar het huis van Nico kon begeven. Nadat ik daar aangebeld had bleek er een ander te wonen. Toen de man hoorde bij wie ik te rade was gegaan, barstte hij in lachen uit en zei: ‘Die Willems is de grootste leugenaar van het dorp. Hij spreekt nooit de waarheid.’ Mijn reactie was: ‘Hartelijk bedankt, want nu weet ik op welk nummer ik moet zijn.’ Kun jij het huisnummer van Nico achterhalen?
Het antwoord vind je onderaan de pagina.
Antwoord
Een onoplosbaar raadsel? Toch niet. Nadat Willems de eerste drie vragen had beantwoord, bleven er voor mij nog twee mogelijke nummers over: een mét en een zonder het cijfer 1. Als je alle mogelijke combinaties van antwoorden nagaat, dan blijkt dat Willems heeft beweerd dat het een even nummer is, niet boven de 35, maar wel een kwadraat. De keuze is dan een getal tussen 4 en 16.
Omdat Willems steeds gelogen heeft is het nummer van Nico dus oneven, boven de 35, maar géén kwadraat. Dus een van de getallen 37, 39, 41, 43, 45 en 47. Echter, de informatie over het voorkomen van het cijfer 1 is beslissend! Dan kan het niet anders of Willems heeft beweerd dat in het getal de 1 niet voorkomt (in werkelijkheid dus wel). Ik werd dus naar nummer 4 gestuurd. Het nummer van Nico is dan 41.
