Veel mensen nemen bijna dagelijks de auto. Weer of geen weer. Regen, ijs en sneeuw kunnen je blikveld flink beperken. In zulke situaties zou het zicht sterk verbeterd moeten kunnen worden door een nanocoating op de ruit aan te brengen. Maar werkt dat ook echt? Weet Magazine nam de proef op de som.
In de natuur hebben verschillende insecten en planten eigenschappen waardoor ze sterk water- en vuilafstotend zijn. De bekendste is waarschijnlijk het blad van de lotusbloem; water blijft er in druppeltjes op liggen en loopt er zeer gemakkelijk weer af. Dat staat bekend als het lotuseffect.
Tegenwoordig zijn deze eigenschappen ook door mensen na te bootsen. Er wordt dan bijvoorbeeld een speciale nanocoating, een heel dun laagje, op ruiten en spiegels aangebracht. De redactie van Weet gebruikte hiervoor het product NanocoatExpert. Deze coating is sterk waterafstotend (hydrofoob). De aangebrachte microscopisch kleine nanodeeltjes veranderen het oppervlak van de ruit. Hierdoor wordt het contactoppervlak tussen druppel en ruit verkleind. Het druppeltje blijft dan als een balletje op de ruit liggen; het hecht er niet meer aan vast. Dit in tegenstelling tot een onbehandelde ruit. Die heeft een groter contactoppervlak waardoor de druppel zich beter aan de ruit hecht en zo het zicht belemmert. Je kunt dit een beetje vergelijken met een voetbal: een opgepompte bal rolt gemakkelijker over het veld dan een zachte.
Het lotuseffect van onze nanocaoting wordt gerealiseerd door nanodeeltjes van siliciumdioxide (SiO2). Deze deeltjes hebben een grootte van 10-9 meter (0,000001 millimeter). Siliciumdioxide kom je onder andere tegen in computerchips, glas en zand.
Niet alleen water, maar ook vuil hecht minder goed aan de coating. Wanneer een waterdruppeltje van de ruit afrolt pikt het onderweg vuildeeltjes op. Zo houdt de coating als vanzelf de ruit schoon. Dit effect (mindere hechting van vuil en vocht) zie je ook wanneer je je auto net in de wax hebt gezet. Een verschil met een nanocoating is echter dat de op wax of siliconen gebaseerde producten minder lang blijven zitten.
Tot zover de theorie. De grote vraag is natuurlijk: werkt het ook echt in de praktijk? Onze conclusie is niet helemaal eenduidig. Het resultaat verschilde namelijk per oppervlak. Hoe meer het glas in de wind stond, hoe groter het effect van de coating was. Alleen zwaartekracht bleek niet voldoende om de druppeltjes van het glas te laten lopen. Bij weinig tot geen (rij)wind was het effect niet zo groot. Zo merkten we bij de buitenspiegels nauwelijks verschil. Bij de voorruit was wel een groot verschil waarneembaar. Als we harder dan 80 reden waren de ruitenwissers zelfs niet meer nodig tijdens een regenbui! En dat is ook wat we mochten verwachten op basis van deze filmpjes.
De achterruit van onze sedan waaide ook nét wat gemakkelijker droog. En dan nog een leuke bijkomstigheid… krabben na een nacht vorst werd door de nanodeeltjes ineens een stuk gemakkelijker!
Wil je niks missen van Weet Magazine? Neem dan een abonnement en ontvang elke twee maanden de nieuwste Weet!
Foto: Thinkstock
