De aarde zag er ooit heel anders uit. Daar waar nu de zuidpool ligt, zwierven vroeger waarschijnlijk dinosaurussen door uitgestrekte regenwouden. Dat kun je opmaken uit de objecten die met een booreiland in het westen van Antarctica naar boven zijn gehaald.
Een internationaal team van paleontologen en geologen heeft in Krijtlagen goed bewaard gebleven, gefossiliseerde wortels, resten van bloeiende planten, stuifmeel en pijnboompollen uit oude regenwouden blootgelegd. Hun materiaalanalyse geeft aan dat het continent vroeger net zo warm was als delen van Europa nu. De bossen waren vergelijkbaar met de bossen die nog steeds op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland zijn te vinden. Dat het er warm was, maken de onderzoekers op uit het feit dat de regenwouden gematigd en moerassig waren. Dichte vegetatie overheerste. Massa’s landijs, zoals op de huidige zuidpoolkap, waren in geen velden of wegen te bekennen.
Let wel, dit is bekeken vanuit het evolutiemodel. Evolutionisten smeren de continentverschuiving uit over honderden miljoenen jaren. Creationisten plaatsen de bulk van continentverschuiving echter in het zondvloedjaar. Daardoor krijg je door de Bijbelse bril een andere blik op de feiten. Je kunt dan niet zomaar aannemen dat Antarctica voor de zondvloed op ongeveer dezelfde plek lag als tegenwoordig. Ook kun je niet hard maken dat dit regenwoud in situ is begraven, op de plek waar het groeide. Het kan zijn dat de resten door de vloedwateren wel van honderden kilometers verderop kwamen aanspoelen.
Toch kan dit onderzoek een doorkijkje geven in de wereld van voor de zondvloed. Kennelijk was het toen veel warmer dan nu. De ijskappen kwamen pas na de vloed.
Water van de zondvloed gevonden?
Het Bijbelboek Genesis meldt dat tijdens de zondvloed de aarde helemaal bedekt was met water. Zelfs de hoogste bergtoppen verdwenen onder de golven. ‘Onzin’, zeggen critici. ‘Op aarde is véél te weinig water om dat voor elkaar te krijgen.’ Wie heeft gelijk? Studieresultaten zijn in het voordeel van de Bijbel. Het blijkt namelijk dat er zoveel water in de aarde zit dat je er drie oceanen mee kunt vullen!
Volgens Steven Jacobsen van de Northwestern University in Evanston (VS) zit er veel meer water in de aarde dan verwacht. In het Weet Magazine staat dat hij zegt: „Wanneer al dat water op de aarde zou liggen, zouden alleen de bergtoppen er nog bovenuit steken.” Christenen die een wetenschapper zoiets horen zeggen, zullen al snel denken aan de geschiedenis in het zevende hoofdstuk van Bijbelboek Genesis, vers 11. Daar staat dat de sluizen van de hemel werden geopend en dat alle fonteinen van de grote afgrond openbraken, toen de zondvloed begon. Het water kwam dus met bakken uit de lucht en spoot tegelijkertijd ook omhoog; net zolang totdat alle hoge bergen bedekt waren.
Ringwoodiet
Dat er zoveel water in de aarde zit concluderen onderzoekers op basis van het watergehalte in het mineraal ringwoodiet. Dat is 1,5%; een percentage dat misschien laag lijkt, maar volgens Jacobsen moeten er enorme hoeveelheden ringwoodiet in de aarde zitten. Dat betekent dat er ook aanzienlijke hoeveelheden water in de aarde zijn opgeslagen.
Jacobsen heeft gegronde redenen om aan te nemen dat er gigantisch veel ringwoodiet diep in de aarde zit. Hij gebruikte tweeduizend seismometers om schokken die na aardbevingen vrijkomen te meten. Door de snelheid van de seismische golven op verschillende dieptes te bepalen, ontdekte hij door welk type gesteente de golven heen gingen. De waterlaag werd zichtbaar doordat de golven aanzienlijk vertraagden. Het duurde langer om door nat gesteente te gaan dan door droog gesteente.
In zijn laboratorium stelde Jacobsen het materiaal bloot aan hoge druk en temperaturen, zoals je die ook op 700 kilometer diepte in de aarde tegenkomt. Jacobsen legt uit wat er dan gebeurt: „Het gesteente vertoont water aan de buitenzijde, tussen de korrels, bijna alsof het zweet”.
Jacobsen is nog niet klaar met zijn onderzoek. Tot nu toe is alleen bekend dat er veel waterhoudend ringwoodiet onder de Verenigde Staten ligt. Hij wil graag onderzoeken of dat op heel de aarde zo is. Ook is er meer onderzoek nodig om te bepalen hoe het water precies in het gesteente zou zijn gekomen.
Tjarko Evenboer over de vloed
Maar wat nou als de geschiedenissen in Genesis, zoals die van Noach, daadwerkelijk hebben plaatsgevonden? Welke gevolgen zou dat dan hebben op de ontwikkeling van mythen en overleveringen wereldwijd? Die vragen lieten Weet Magazine-auteur Tjarko Evenboer niet los. Hij ging op onderzoek uit en kwam tot boeiende bevindingen. Tijdens het Geloof jij het?-congres vertelde hij hier meer over. Die presentatie kun je hier terug zien:
